کائڻ به زهر هو پيئڻ به زهر هو
زندهه ته رهياسين جيئڻ به زهر هو
ڪم ظرف سان رشتو ڪنڊن جو فصل هو
اِن پوک کي پاڻي ڏيڻ به زهر هو
هڪ دل ته چيو پَئي دُنيا سان به هَلجي،
بي شرم بي حيا ٿيڻ به زهر هو
همسفر هو اهڙو جيون جي سفر ۾،
بي عقل جي ڀَر ۾ بيهڻ به زهر هو
اُميد سان ناتو اهڙو ته ڳنڍيو سي،
مايوس ڪڏهن ٿي ويهڻ به زهر هو
هو عشق اڙانگو هَر موڙ تي زاهد،
اٽڪڻ به زهر جو – موٽڻ به زهر هو