اي يارَ تون به پُڇين ٿو ته ڪير آهيان مان
جي تُنهنجو ناهيان ته پوءِ ڪو وُجود ناهيان مان
مان توسان رُوحَ جو رِشتو رَکڻ گُهران ٿو پرين،
رَکين ٿو راهه جو رِشتو ته ڪيئن نڀايان مان
قدم قدم تي سدائين سِتم سَٺم تُنهنجا،
وري به توکي ٿو چاهيان تو کي ٿو چاهيان مان
اَندَر جا سُورَ ته پَنهنجَن سان اوربا آهن،
جي پنهنجا سُورَ ڏين سي ڪنهن کي سُڻايان مان
جنهن ۾ نه درد مُنهنجي ديس جا هُجن شامل،
سي گيت ڳايان مان زاهدَ ته ڪيئن ڳايان مان