هي ڪيڏو ته پيارو شهر آ سَڄو
مگر بي سَهارو شهر آ سَڄو
لڳي ڪنهن ته آ بد نظر جي نظر،
عذابن ۾ سارو شهر آ سَڄو–
آهيون هر قدم تي اَجل جو شِڪار،
قبر جو ڪِنارو شهر آ سَڄو–
وڏي نَڪ جي هو پَڪائيءَ سان،
چون ٿا ”همارو“ شهر آ سَڄو–
ڪراچيءَ جا وارث ڪڏهن جاڳندا،
ويو لُٽجي سارو شهر آ سَڄو–
اُٿو يار زاهد ڇَڏيو بيوسي،
ٿي ويٺو ويچارو شهر آ سَڄو–