جتي ٿي وفائون ڏئي دوستي
اُتي ٿي سدائين جيئي دوستي
جفائون سَزائون سَدائين سَهي،
پئي ڍُڪ وِههُ جا پيئي دوستي
ٻَري سَچَ جو مَچُ ٿو وِچَ تي،
تڏهن ڪا پَڪي ٿي ٿِئي دوستي
جُهڪائي سَگهي ٿي زمانو سَڄو،
بهادُر جي بڻجي بيهي دوستي
تڏهن ڏکُ زاهد ٿئي ٿو جڏهن،
گلائون ڪري ٿي گيهي دوستي