گُلن سان خاراٽڪي پيا وڻن سان ڏار اٽڪي پِيا
ائين ئي اَڄُ الائي ڇو اسان سان يار اٽڪي پِيا
بنا ڪنهن ڏوهه جي ۽ بي سبب ڪنهن جي چوڻ تي اڄ،
جگر جاني پرين پيارا مِٺا منٺار اٽڪي پِيا–
اندر ۾ ها مُنافق سي ڏِنا جَن هارَ گُلڙن جا،
ڳچيءَ ۾وِيا آهن پئجي ڳچيءَ جا هار اٽڪي پِيا–
سجائي حُسن وارن آ جڏهن محفل ته محفل ۾،
سَڀِن سُهڻن جا آهن پاڻ ۾ سينگار اٽڪي پِيا–
ڏِسي انداز آئينو به مُرڪي پيو محبت ۾،
ڦڻي ڏيندي ڦڻيءَ سان اَڄُ پرينءَ جا وار اٽڪي پِيا–
ڪِري پِيا جاَم هثڙن مان رَڙي پيا روحَ رِندن جا،
جڏهن ڪنهن ڇير سان ڇَم ڇَم ڪندي ڇَمڪار اٽڪي پيا–
وَصُل جي آسرن ۾ زندگي زاهد وئي گُذري،
پرينءَجا پاڻ ۾ اِقرار ۽ انِڪار اٽڪي پِيا–