ناهي نَشو شراب جي پُر جوش ڍُڪن ۾
آهي سُرورُ سارو ساقيءَ جي هَٿن ۾
ڪنهن مُرڪ متارن کي مَخمُور ڪيو هو،
مَڌُ ۾ ته مُئل سَپَ ها موکيءَ جي مَٽن ۾–
سَسُئيءَ ڪا وتي سُرڪ هُئي پنهنجي پُنهل کان،
جيئڻ مرڻ گُهريائين هر حال جَتن ۾–
ڪنهن تاتِ ۾ تڙپي ٿي اناالحق چيائين،
منصور وِيو سوليءَ تي چَڙهي نينهن نشن ۾–
رِندَن به ڏِني راءِ آ زاهدَ به چَون ٿا،
جا مَست ڪندي روحُ سا چُسڪي آ چپن ۾–