تنهنجي مئخاني ۾ آ يل آهيان
اڄُ پرين ڏاڍو اُڃايل آهيان
حُسن جي هَنجَ مُقدر نه بَڻي،
سُونهَن سَجنيءَ جو سِڪايل آهيان
جي اچين ٿي ته وَڄان ٿو ڇَم ڇَم،
تنهنجي پيرن جي مان پايل آهيان
تون نه ڏي درد نوان اي دلبر،
مان اڳيئي ئي گهڻو گهايل آهيان
ڪهڙي اُميد زماني مان رکان،
پنهنجي سَڄڻنِ جو سَتايل آهيان
زهر پي پوءِ به مِٺائيءَ وانگر،
دوستن مَنجِهه وِرهايل آهيان
پنهنجي ضَميرَ سان گڏ مان زاهد،َ
سَچَ جو مَچُ مَچايل آهيان