سدائين سوچَ ۾ ڪيڏو وَڏو سَفر ٿا ڪيون
آهيون زمين تي آڪاش پنهنجو گهر ٿا ڪيون
وفا جي موٽ ۾ هر شهر وسايا پٿر،
خوشين سان پوءِ به آباد هر شهر ٿا ڪيون–
صدين کان درد اسان کي ڇو دربدر ٿا ڪَرِن،
اَچو ته پاڻ به دردن کي دربدر ٿا ڪيون–
انڌيري رات ۾ ڪيڏا وڏا قهر ٿا ڪيو،
غذابَ سَهندي اسان روز نئين سَحر ٿا ڪيون–
وفا نه جن جي دلين ۾ اسان ڏِسئون زاهد،
ڏِسي اُنهن کي اسان بند گهر جو در ٿا ڪيون–