منهنجي من تي اڻٽيهنءَ جي اوندهه آهي ڇانئي
آئي رات سهائي
اکڙيون الجهيون اوجاڳن سان مٺڙا تنهنجي وئي پڄاڻان
چنڊ به ساڳيو رات به ساڳي پر ڇا ٿي ويو آهي نه ڄاڻان
سا چانڊوڪي چهنڊيون پائي جنهن ٿي ڪئي ڪتڪائي
آئي رات سهائي
مون کان سواءِ جيئن ڪو نه سڃاڻي تو کي اچ ائين پاڻ لڪائي
منهنجا چنڊ هليو آ ڪڪرن واري ڪاري چادر پائي
ڊڄندي ڊڄندي مون دنيا کان رات اها چورائي
آئي رات سهائي
نيڻ سُتا جي خواب ٿي جاڳيا خواب ستا جاڳي پيا نيڻ
ساري رات سنڀاريم تو کي پر تنهنجو من ڪين ٿيو ميڻ
ڪرڻا ڪر موڙي جاڳيا مون کي اوٻاسي آئي
آئي رات سهائي