پُر ٿي مليو هو پيالو ليڪن چپ تي آڻي ڪين سگهياسين
هڪڙي حياتي حاصل ٿي هئي سا ڀي ماڻي ڪين سگهياسين
گل ته ٽڙيا پر دل نه ٽڙي هر طرف کان آيا رنج مڙي اڄ
اهڙو بهار آيو هو ساٿي جنهن کي ماڻي ڪين سگهياسين
ساز به هو آواز به هو محفل به هئي ۽ دل به هئي پر
سوچيون ٿا تنهن هوندي ڀي ڇو تند کي تاڻي ڪين سگهياسين
ٿرَ جي مارن وانگر رلندي رلندي پنهنجو روح ٿڪي پيو
هن دنيا جي وسعت ۾ ڪنهن ماڳ کي ماڻي ڪين سگهياسين
چنڊ جو ويس مٽائي آيو هو سپرين ڪلهه رات اسان وٽ
جنهن کي ڄاڻي ڪين سگهياسين جنهن کي سڃاڻي ڪين سگهياسين
تنهنجي اکڙين جي اونهائيءَ ۾ ڇلڪيا ٿي چاهه جا چشما
پريت جو مٺڙو مٺڙو پاڻي تن مان آڻي ڪين سگهياسين
هينئن لهرن سان لڙندي لڙندي گذري وئي جي پنهنجي حياتي
مانجهي ڇا ٿيندو جي ڪشتي پار اماڻي ڪين سگهياسين
مکڙي مرڪي ماڪ رني پر ڪجهه سوچي ۽ چپ ٿي وياسين
راز هو اهڙو جيڪو ڄاڻڻ بعد به ڄاڻي ڪين سگهياسين