توڙي ڪو به سهارو ناهي
هر ڪو جيءُ جيئڻ ٿو چاهي
ڪوئي ڪنهن جي پيار سهاري ڏينهن ڏکن ۾ ويٺو گهاري
وهم سان پنهنجي دل وندرائي هيڏي هوڏي ٿو واجهائي
ڏڍ ڏئي ڏکڙن کي پرچائي
واٽ ۾ نيڻ وڇائي ٿو ۽ ڪو به اچڻ وارو ناهي
هر ڪو جيءُ جيئڻ ٿو چاهي
ڪنهن جي جڳ ۾ سانجهي سهڙي اوندهه ڇانئي اوندهه جهڙي
سجهندو ڪين سجهيو ٿي ڪوئي پنهنجي حال تي روئي روئي
اميدن سان ڪارنهن ڌوئي
پره ڦٽيءَ جي آس لڳائي اوندهه دل تان لاهي
هر ڪو جيءُ جيئڻ ٿو چاهي.
ڪل ڪهڙي ته ڪٿان ڪو آيو هر ڪو هلي ٿو پير وڌايو
نڪتو ڪڏهن ڪو ڇا ڄاڻي ڪاڏي هلي ٿو پاڻ پلاڻي
ويندو ڪهڙي ٿاڪ ۽ ٿاڻي
ماڳ نه آ معلوم تڏهن ڀي هلندو هلي ٿو ڪاهي
هر ڪو جيءُ جيئڻ ٿو چاهي.
اميدن سان جان جڙندي هڪڙي پارس کي ڳولهيندي
پهڻن سان ئي پاند ڀري ٿو جن جي بار کان جيءُ جهري ٿو
دامن سڀڪو تار ڪري ٿو
سڀڪو سکن لاءِ سور سهي ٿو سر جو سانگو لاهي
هر ڪو جيءُ جيئڻ ٿو چاهي.
تلخيءَ کي تسڪين ڏيڻ لاءِ ماکيءَ جي ميٺاڄ چکڻ لاءِ
هر ڪو مکين جا ڏنگ سهي ٿو هٺ تان هيٺ نه ڪوئي لهي ٿو
سور سهڻ کان ڪين رهي ٿو
ڪو ڇا ڄاڻي ماناري ۾ ڦر آهي يا ناهي
هرڪو جيءٌ جيئڻ ٿو چاهي.