پهريون وار
انهيءَ کان اڳي وارا ڪر
زمانو ٿئي سخت تو تي او سهڻا
انهيءَ کان اڳي پيار ڪر
کلي وٺ گهڙي پل جو لمحا کلڻ جا
هٿن مان نه کسڪي وڃن
هي ڳل تنهنجا يعني هي چاڻا مکڻ جا
متان وقت ويندي رجن
حياتيءَ جا پيالا ڀريل غم جي وهه سان
پيئڻ کان سواءِ ڪيئن ڪريون
گڏي مرڪ جو تن ۾ ميٺاج تن مان
گهڙين جون ٿا سرڪون ڀريون
عجب آهي مکڙيءَ تي جو ڄاڻندي ڀي
ته پل لاءِ آهي شباب
ڏسي تيز ڪرڻن ڏي هڪ مرڪ مرڪي
ڏئي موت کي ٿي جواب
ڪئي سال هڪڙيءَ گهڙيءَ جي خوشي لئه
سوين غم ٿا سهڻا پون
مگر مرڪ ايندي چپن تي گهڙيءَ لئه
سڀيئي ڏک ٿا وسري وڃن