سهڻي ڏانهن
هن پريشان حال جو هيڪر ٻڌي وڃ داستان
تو محبت لاءِ سر تان کنيو هو آسرو
مون به الفت لاءِ پنهنجو سِرُ سهائي آ ڇڏيو
توکي تنهنجن ئي سمهاريو موت جي هن سيج تي
مان به سمجهان ٿو ته منهنجا ئي مٽائيندا مون کي
تو به سر ساهي کنيو هو پاڻ سان ڪچو گهڙو
مون به ڪلهه ڪن بيوفائن تي ڪيو هو آسرو
ٿيو گهڙو پرزا ڀُري پهتينءَ تون لهرن ۾ جڏهن
مان به سمجهان ٿو ڇڏيندا ساٿ هي منهنجو ڪڏهن
توکي ڇا ميهر جي ٻانهن جو سهارو ويو ملي
ڄڻڪ طوفانن ۾ توکي هڪ ڪنارو ويو ملي
منهنجو ميهر آ ڪٿي جو منهنجي سڏ ۾ سڏ ڏئي
جو ملي مون سان ۽ لهرن ۾ سهارو منهنجو ٿئي
منهنجو جيڏن ۾ ڪو آهي مون سان جو گڏجي هلي
جو گهڙي”گهوريس“ چئي ۽ پنهنجي ساهڙ سان ملي
تون به سهڻي مان به سهڻي عشق تان قربان ٻئي
سنڌ پنهنجي تان اچو گڏجي هي سر گهوريون سڀئي