هيءَ عمر سوا تنهنجي گذري ته وڃي ٿي پر
تون هيئنءَ ته مٺي هئي ۽ ناهين ته ڪڙي آهي
هڪ پل جي سڪون خاطر صدين کان دل انسان
هر هر پئي رني آهي پل پل ڀي رڙي آهي
ڪنهن وقت ۾ ان مان ئي هر دل ۾ ڀڀڙ ٻرندا
جنهن چڻنگ سان دل منهنجي سالن کان سڙي آهي
هر سونهن ڀري شئي ڏي ڇڪجي ته وڃي ٿي پر
ڇڪتاڻ ۾ رهندي دل ڪنهن ڏي نه لڙي آهي
سچ ساڻ سدا جيئندا، ڪڏهين به نه سي مرندا
جن پنهنجي حياتي ئي سچ ساڻ جڙي آهي
تنوير اسان کي ٿو ميٺاج ملي سچ ۾
جنهن ڳالهه ۾ ڪوڙ آهي سا ڳالهه ڪڙي آهي