ڦٽيون چونڊيندڙ
ننڍپڻ جي يادن کان پياري
ايڏي سادي ايڏي مٺڙي
ڄڻ آهي ڀٽائيءَ جي ڪافي
اوندهه ۾ ڦٽيون ٿيون ائين جرڪن
ڄڻ جهر مر لاتي آ تارن
يا اڀ ڌرتيءَ تي ڦهلايو
موتين سان ڀريل پنهنجو دامن
چپ چاپ پلو هوءَ پوتيءَ جا
چانديءَ سان ڄڻ ته ڀري ٿي يا
هوءَ حور فلڪ جي آهي ڪا
تارن کي وڃي ٿي ڇنندي جا
جيئن چنڊ جي آئي وسامن ٿيون
تارن جون اڀ ۾ ڪئي ڏياٽيون
تيئن هن جي پلاندن ۾ هي ڦٽيون
هڪ هڪ ٿي وڃن ٿيون گم ٿينديون
هوءَ گيت اهو آهي جيڪو
ڪنهن جي به چپن تي ڪين آيو
هوءَ اهڙو گل آهي جنهن کي
ٽڙندي نه ڪهين ڀي آهه ڏٺو