روشني دل جي دکن آهي لٽي او سهڻا
رات چوڏهينءَ جي سوا تنهنجي ٻٽي او سهڻا
چنڊ جي سونهن ڏنو ساهه انهيءَ دم سائين
تنهنجي منهن مان ٿي جڏهن باک ڦٽي او سهڻا
تنهنجي خاطر ٿي ڏنو مرڪي مون ايئن سورن ۾
خشڪ واريءَ ۾ ڪنول ڄڻ پيا ڦٽي او سهڻا
رات جو ڏينهن جو غم ڏينهن جو هئي رات جي تات
عمر کٽندي وئي مصيبت نه کٽي او سهڻا
عمر ڀر پئندي به اڃ ڪين لٿي هئي منهنجي
۽ نه مَي تنهنجي اکين مان ئي کٽي او سهڻا
هيءَ گهڙي آهي فقط هڪڙيءَ گهڙيءَ لءَ مهمان
جي هٿن مان وئي کسڪي ته ڇٽي او سهڻا
هن کي انسان ازل کان ئي لٽيندو آيو
سونهن جي کان نه کٽندي نه کٽي او سهڻا
پاڻ کي جئري رکڻ لاءِ وڏا خون ڪيم
مون نڙي پنهنجي اميدن لاءِ گُهٽي او سهڻا