هاڻي اونداهين جي حد آ ٿي وئي
رات ڪاري ڄاڻ جو ٿي دور ٿئي
روشنيءَ سان جام ڇلڪي ٿا پون
جي ستارن جو جهڪو ٿو نور ٿئي
هڪ ڏيو ٻاري وسائن ٿا ٻيو
ڪنهن جي اوندهه ڪنهن جي لئه ٿو نور ٿئي
تون ته گهٻرائي هٽي ڀي ٿو وڃين
پر نٿو مونکان ڪڏهن غم دور ٿئي
دل ڀري اکڙيون ڀريون بادل ڀريا
پياڪ جو پيالو وري ڀر پور ٿئي