آءُ ته پنهنجي سُر کي مٽايون
هن جڳ کي بدلايون
راڳ پراڻا آلاپيندي
پنهنجي دل ڀي ڀرجي ويئي
ساڳي سُر تي ڪن لائيندي
خلق خدا جي ٿڪي پيئي
ساز نوان ڪي آڻيون پيارا
راڳ نوان ڪي ڳايون
ساز ۾ سوز سمايون
چارڻ چوري چنگ ٿڪي پيا
پر نه مليو ڪو سِر جو دان
گيت مري ويا ساز ڀڄي پيا
چپ ٿي ويو هي سارو جهان
ٻئي جي سر جي آ جي ضرورت
پنهنجي سر کي وڍايون
سر جو سانگو لاهيون
لڙڪ وسائي وسائي ٿڪاسين
پر نه وسائي دل جي آڳ
سارنگ ڳائي ڳائي ٿڪاسين
هاڻي ڳاءِ نئون ڪو راڳ
سر ۾ سمائي آگ اندر جي
آءُ ته ديپڪ ڳايون
آءُ ته باهه دکايون