وري لبريز پئمانا ٿين ٿا
وري آباد ميخانا ٿين ٿا
ضرورت ناهي چشمِ تر جي هاڻي
بيان تارن کان افسانا ٿين ٿا
پراون کي اتي پنهنجو ڪجي ڪيئن
جتي پنهنجا ئي بيگانا ٿين ٿا.
جڏهن ٿو خون دل ٿئي تن ۾ شامل
تڏهن رنگين افسانا ٿين ٿا
ڪرن ٿيون بجليون جن تي فلڪ ڇو
اهي منهنجا ئي ڪاشانا ٿين ٿا
غزل تنوير ديواني جو ٻڌندين
خرد وارا به ديوانا ٿين ٿا.