جيئڻ ٿا گهرن جيڪي هن دور ۾ سي
وڃي نيٺ عزت جو ئي موت مرندا
اوهان جي ڪري جن کان دنيا رسي وئي
او سهڻا اوهان کان ڪڏهن ڪين رسندا
اوهان جو ته ڪم ڏک ڏيڻ آهي سائين
نه سوچو سهڻ وارا سهندا نه سهندا
اوهان ٿا ڪُهو جن کي ابتيءَ ڇريءَ سان
اهي ڪجهه تي لڇندا اهي ڪجهه ته ڪڇندا
اوهان درا ٺاهي وٺو پوءِ ڏسجو
هزارين ئي منصور پيدا ٿي پوندا