مون پنهنجي تن جون تندون ئي تاڻيون
تارون اکر ٿيون سازن جون ساڻيون
هڪڙي ئي سج کي روشن ڪرڻ لئه
تارن جون ڪيئي شمعون و ساڻيون
چپ چاپ وٺي هڪ ٻئي ڏي ڏسندي
ائين ڀي ٿيون ٿي پنهنجو رهاڻيون
اهڙيون گهڙيون هڪ ساعت نه ترسيون
جيڪي تصور جي پر تي اڏاڻيون
نئون ٿيندو رهندو هي نينهن هر دم
جي ياد اينديون ڳالهيون پراڻيون
تن جي تندن کي جيڪو تپائي
سو ساز آڻيون سا تند تاڻيون
ڪرڻن جي تيرن جي وچ ۾ رهندي
گلڙن بهارون مرڪي ٿي ماڻيون
جن کي ٻڌڻ سان شرمائجي وئين
نادان هيون سي تنهنجون ڪهاڻيون