دل جي خلش هڪ مبهم مبهم ٿي ويندي اڄ زيست جو حاصل
ديدهِء پُر نم مهرِ خموشي چئي ڏيندا احوال مفصل
دور افق ۾ حدِ نظر وٽ ڌنڌلو ڌنڌلو ٿي ڏسجي ڪجهه
همت هار نه هاڻي ساٿي دور نه آهي پنهنجي منزل
روزِ قيامت مون کي ڏسي ۽ حيران ٿيو خود داورِ محشر
منهنجا گناهه ناقابلِ بخشش منهنجي حالت رحم جي قابل
منهنجا ساٿي منهنجا همدم راهه سان منهنجو ڪهڙو تعلق
پيشِ نظر جي آهي منهنجي هڪڙو مقصد هڪڙي منزل
ساري جهان کي پنهنجو دشمن آهي بنائڻ ڏاڍو آسان
پنهنجو بنائڻ ڪنهن کي ياد خود ڪنهن جو بڻجڻ آهي مشڪل
اي چارهه گرهن کي ڇڏي ڏي سمجهين ڇا تنوير جو غم تون
پنهنجي پنهنجي دل آ سڀ کي پنهنجي پنهنجي سڀ کي مشڪل