روح ريجهي ويو اٿم جن ساڻ
او خدا منهنجي گهر انهن کي آڻ
مون ئي توکي هي رنگ بخشيو آ
اک پٽي ڏس او گل تون مون کي سڃاڻ
بس ڪڇڻ کان رڳو لڇڻ ئي لڇڻ
مون کي ڀي لهر جان او ساٿي ڄاڻ
شال هڪ پل جي لئه ليئو پائي
عمر کان منتظر مان جنهن جي ڪاڻ
بزم دنيا ۾ ڪنهن جي سڏ کان سواءِ
مان هلي آيو آهيان پنهنجو پاڻ
لڙڪ ائين ڇوهه مان پيا ڇلڪي
ڄڻ ته ساوڻ ۾ اٿلي پيو مهراڻ
عمر گهوريان انهن گهڙين تان مان
جن ۾ ٿي منهنجي تو سان روح رهاڻ
منهنجي لهرن سان لنوَ لڳل آهي
تون ئي او نا خدا ڪنارا ماڻ
گلرخن جو ٿيو ذڪر جي تنوير
ساري محفل ۾ ٿي وئي سرهاڻ