مانڊاڻ
تنهنجي اکڙين جو خمار
تنهنجي جوڀن جو بهار
وقت جو اهڙو دل تي سونهن جوئي راڄ هو
ساري دنيا هئي حسين
مون به ٿوريءَ دير لئه لاتي هئي لنو او پرين
زندگانيءَ ۾ حقيقت جي ڪڏهن تلخي هئي
زندگيءَ جي جام مان
جو ڀريل هو زهر سان
مون به ڳيتون ڏئي دکن دردن جي وهه پيتي هئي
جام پر خالي نه ٿيو
جيئڻ کپائڻ ٿي گهريو مون تيئن ٿي سوير ڀربو ويو
جي حياتيءَ کان کان پري ٿي ۽ حياتي کي ڏٺم
موت کان ڀي سخت هئي
هيءَ دکن جي زندگي
هن مصيبت کان ڀڄي آکيرو ٺاهڻ ٿي گهريم
تنهنجي اکڙين ۾ مگر
وقت جي طوفان هر ڀيري ڪيو ٿي دربدر
جي گهڻو ويجهو ويس ٿي زندگيءَ کي او پرين
جيڪڏهن منهنجون اکيون
زندگيءَ سان چار ٿيون
ان جي اکڙين ۾ نياپو ڄڻ جيئڻ جو هو پرين
تو جيان پياري هئي
سونهن سوڀيا سان ڀريل هيءَ زندگي ساري هئي
ماڪ رئندي ٿي رهي مکڙي رهي ٿي مرڪندي
اهڙي حالت کي ڏسي
مان پيو آهيان منجهي
مرڪن ۽ لڙڪن جو ڄڻ ميلاپ آهي زندگ
ڪوئي کلندي ٿو روئي
اوڇنگارون ڏيندي ڏيندي ڪو ئي ٿو مرڪي ڏئي
زندگي ٽهڪن ۽ سڏڪن جو سڄو مانڊاڻ آ
يا حقيقت جان ڪڙي
يا چپ وانگر مٺي
خون جي بُو آهي يا گلڙن سندي سرهاڻ آ
يا شراب آ زندگي
جنهن ۾ تلخي ڀي ملي ٿي ۽ لطف ڀي