ڪنهن جي نظر جو عشق تي احسان نه ٿي وڃي
الفت جو غم حيات جو سامان نه ٿي وڃي
پنهنجي ڪرم کي عام نه ڪر ايترو خدا
جو تو کان بي نياز هي انسان نه ٿي وڃي
هڪ اشڪ اک ۾ آهي جو دريا نه ٿي پوي
هڪ آهه لب تي آهي جا طوفان نه ٿي وڃي
آهستي اچ نسيم جو مکڙي نه کلي پئي
غنچي جو خوابِ صبح پريشان نه ٿي وڃي
اي دوست زندگيءَ کي نه ايڏو قريب وڃ
ڪٿ زندگي ئي تو کان گريزان نه ٿي وڃي
دل ۾ جا خواهش آهي ٿي پيدا هينئر اي دوست
اڳتي هلي سازيست جو ارمان نه ٿي وڃي