افسوس
فيض محمد بي اي سُٺن نمبرن ۾ پاس ڪئي. اڳيان وڌڻ ۽ پڙهڻ جي شوق هن کي اڳيان پڙهڻ جو موقعو ڏنو. ايم اي ۾ داخلا ورتائين. ٻه سال به کن پل ۾ گذري ويا. ايم اي به سُٺن نمبرن ۾ پاس ڪيائين. مائٽن جو ڪو به ڪاروبار نه هو سو ڪوشش ڪرڻ لڳو ته ڪا سرڪاري نوڪري ملي وڃي. سو ڪيتريون درخواستون لکي هو هر شعبي ۾ موڪليائين. تازو عوامي سرڪار آئي هئي، هن کي اميد هئي ته کيس نوڪري ضرور ملندي. ايم پي اي، ايم اين اي، ۽ تر جي وڏيرن، پيرن، ميرن ۽ چڱن مڙسن وٽ ڪيترائي ڏينهن جُتي گسائيندو رهيو پر هن کي نوڪري نه ملي. هن کي ڪهڙي خبر ته جهموري دور ۾ نوڪريون پئسن تي ملن ٿيون. جيڪا به نوڪري آئي پارٽي جا جيالا، ايم پي اي، ايم اين اي ان کي سُٺي اگهه ۾ وڪڻيو ڇڏين. هن وٽ ته رشوت ڏيڻ لاءِ پئسا نه هئا. آخر روزي روٽي ڪرڻي هئي سو زال جا زيور وڪڻي پنهنجي ئي پاڙي ۾ هڪ ننڍڙو پرچون جو دڪان کولي ڇڏيائين. ان دڪان ۾ اڃان هڪ روپئي جو به ڌنڌو نه ڪيو هئائين ته ڪامريڊ ڪرڙ ڪانڊيرو دڪان تي پهچي ويو. ڪامريڊ ڪرڙ ڪانڊيرو هڪ تنظيم جو صدر هو. فيض محمد کان ڀتي جي گهُر ڪيائين. فيض محمد چيو ته:
“مون اڃان اڄ دڪان کوليو آهي، هڪ روپئي جو به ڌنڌو نه ڪيو اٿم.”
ڪامريڊ ڪرڙ ڪانڊيرو چيس ته: “اهو تنهنجو مسئلو آهي، منهنجو مسئلو تنظيم لاءِ فنڊ گڏ ڪرڻ آهي، ان ۾ ته توکي حصو وٺڻو پوندو.”
ڪافي ريڙهه پيڙهه کانپوءِ همراهه گهر وڃي پنهنجي ننڍڙي جي اسڪول لاءِ رکيل في کڻي ڪامريڊ کي ڏئي ڇڏي. ٻئي ڏينهن ڪجهه ڌنڌو ٿيس ته ٻيو ڪامريڊ چٻري جيان ڏند ڪڍندو همراهه وٽ پهتو. ڏند ڏسڻ سان معلوم ٿيو ته همراهه مهيني کان ڏندن کي ڏندڻ ئي نه ڏنو هو. ويچاري جو جيڪو به ڌنڌو ٿيو اهو هن ان ڪامريڊ کي ڏيئي ڇڏيو. ٽئين ڏينهن ٽيون ڪامريڊ ٽنڊڻ سنڌي هن کان پارٽي ۽ ميٽنگ لاءِ گاڏي ڪرائڻ لاءِ هن کان پئسا ڦري ويو. چوٿين ڏينهن هڪ اک وارو ڪامريڊ ڏيڏر سنڌي هن کان غنڊه ٽيڪس بهاني رقم ميڙي ويو. الفرض ٽيهن ڏينهن ۾ هي ٽيهه ئي ڏينهن هي ڪامريڊن ۽ اخباري نمائندن جي هٿان هي ڦربو رهيو. اخباري نمائندا ته ڪامريڊن کان به وڌيڪ هئا. دُڪان ۾ هو ڇا جو اشتهار ڏي...؟ آخر نوبت اچي بکن ۽ فاقن تي پهتي. آخر ڪافي سوچ ۽ ويچار کان پوءِ هن هڪ اهم فيصلو ڪيو. پنهنجو نالو فيض محمد مان مٽائي ڪامريڊ کڙ کٻيتو سنڌي رکي ڇڏيو ۽ پنهنجي هڪ پارٽي ٺاهي ڇڏي. ان جو صدر ٿي ويهي رهيو. هڪ اخبار ڪڍڻ جو به اعلان ڪري ڇڏيائين. ان کانپوءِ هن اهڙا ئي ڪم شروع ڪيو جيڪو ڪامريڊ ۽ اخبار وارا ڪن ٿا. ڪالهه مليو ٽيوٽا ڪرولا ۾، چيائين ته :
“الله جو شڪر آهي مهيني ۾ ٻه ٽي لک ملي وڃن ٿا، پر افسوس اهو اٿم جو هي ڪم مون دير سان شروع ڪيو.”