ڪتي جي ڪهاڻي
منهنجي گاڏي جي اڳيان گذرندڙ ٽوياٽا ٽوڊي گاڏي روڊ تي ڊوڙندڙ ڪتي کي چيڀاٽيندي هلي وئي. ڪتو تڙپندو تڙپندو روڊ تي ليٿڙيون هڻندو رهيو. جيئن ته آئون هن گاڏي جي پٺيان هيس ۽ منهنجي گاڏي جي رفتار گهٽ هئي انڪري مون پنهنجي گاڏي ڪتي کان بچائي اڳيان وڃي بيهاري جيئن آئون وڃي ڪتي جي مدد ڪري سگهان. ايتري ۾ پٺيان ٻي ايندڙ هونڊا سوڪ گاڏي ان تڙپندڙ ڪتي کي ڪيرائيندي ان جو گوشت، گوشت ۾ موجود رت جي نلين، رڳن، ساهه جي نلين، هڏن، ٽنگن، پيرن، پيٽ، اکين، نڪ الفرض ته ڪتي جي منسلڪ مڙني شين جو وجود مٽائيندي ڪتي جي گوشت جي لوٿڙي کي روڊ تي راڳيندي تيزي سان گذرندي وئي. آئون هتي بيٺي سوچڻ لڳس ته آئون هن ڪتي جي ڪهڙي مدد ڪري سگهان ٿو. جو آئون هاڻ ان جي ڪا به مدد ڪري نه سگهيس. ڇاڪاڻ ته هو ڪتو هاڻ ڪتو نه رهيو هو. ۽ روڊ جو ننڍڙو حصو ٿي ان ۾ چهٽي چڪو هو. آئون پري کان بيهي اهو سوچڻ لڳس ته هي مئل ۽ روڊ تي راڳيل ڪتو، ڪنهن ڪتي جو پُٽ هوندو، ڪنهن جو پي هوندو، ڪنهن جو ڀاءُ هوندو، ڪنهن جو چاچو هوندو، ڪنهن جو مامو هوندو، ٿي سگهي ٿو ته هي اڄ جو چڱو مڙس هجي، اهو به ممڪن آهي ته هي پنهنجي راڄ مان تڙيل هجي، هي ڪتو ضرور ڪنهن ڪتي جو پٽ هوندو هاڻ هن جو پيءُ ڪتو هن جي لاءِ ضرور روئندوهوندو. هي جنهن ڪتي جو ڀاءُ هوندو هن جي موت تي هن جو ڀاءُ ڪتو اوڇنگارون ڏيئي روئيندو هوندو هي ضرور ڪنهن جو چاچو هوندو ته هن لاءِ ضرور رانڀاٽ ڪندو هوندو. هن جي ماءُ هن جي موت جو ماتم ضرور ڪندي هوندي. اڄ هن ڪتي جي گهر ۾ ڪهرام متل هوندو. روڄ راڙو هوندو. پريشاني جو عالم هوندو. اڃان آئون ڪتي جي باري ۾ سوچي رهيو هئس ته هي پوڙهو شخص منهنجي اڳيان گذريو ، آئون اڃان هن پوڙهي شخص کي ڏسي رهيو هئس هتان هڪ تيز رفتار موٽر سائيڪل جيڪا هڪ نوجوان هلائي رهيو هو اهو هن پوڙهي کي موٽرسائيڪل هڻندو روڊ تي ڪيرائيندي، تيزي سان گذري ويو. آئون هن موٽر سائيڪل جو نمبر نوٽ ڪري وٺان ها پر ان تي نمبر لکيل ئي ڪو نه هو. صرف نمبر پليٽ تي لکيل هو “Bye, Bye” پوڙهو موٽرسائيڪل لڳڻ سبب ڪِري پيو ۽ زور زور سان وڦلندي چيائين:
“ڀيڻان ڪتي جا پُٽ ! آئون توکي ضرور ڏسي رهندس.”
آئون جلدي سان پوڙهي ڏانهن وڌيس مٿان ٻي تيز گاڏي پوڙهي کي روڊ تي راڳي نه وجهي، پوڙهي کي کڻي گاڏي ۾ ويهاريم پر پوڙهو وڦلندو موٽر سائيڪل واري کي گاريون ڏيندو رهيو.
“ڪتي جا پُٽ! آئون توکي ڏسي رهندس.”
مون هن پوڙهي کي چيو: “چاچا هي موٽرسائيڪل هلائڻ وارو ڪتي جو پٽ نه پر ماڻهو جو پٽ هو.”
پوڙهو منهنجو جواب ٻڌڻ شرط بخيل ٿي ويو:
“توکي ڪهڙي خبر آئون چوان ٿو ته اهو ڪتي جو پُٽ هو. آئون هن کي ڪونه ڇڏيندس.”
مون گاڏي اسٽارٽ ڪئي پر پوڙهي جي چيل لفظ تي سوچڻ لڳس جو مون کي موٽر سائيڪل هلائڻ وارو ماڻهو جو پٽ لڳو هو. ڪنهن به صورت ۾ ڪتي جو پٽ نه لڳي رهيو هو. پوڙهي کي وٺي ڪنهن سرڪاري اسپتال ڀيڙو ڪيم. جتي به پوڙهو بڙ بڙ ڪندو موٽر سائيڪل واري کي گاريون ڏيندو رهيو. ان کي ڪتي جو پٽ ڪوٺيندو رهيو. اسان اڃان اسپتال ۾ بيٺا هئاسين ته هڪ همراهه کي زخمي حالت ۾ کڻي آيا جنهن کي ڪتي ڏاڙهي وڌو هو. زخمي همراه سور کان رڙيون ڪندو رهيو ته:
“آئون ان ڪتي کي قطعي ڪو نه ڇڏيندس. جنهن مون کي چڪ وڌو آهي. آئون ٺيڪ ٿيڻ کانپوءِ هن کان بدلو ضرور وٺندس. بدلو ڇا وٺندس پر ان کي جان کان ماريندس. ڇاڪاڻ ته ان ڪتي مون بي گناهه سان زيادتي ڪئي آهي. جو ڪيترائي ماڻهو ڇڏي اچي مون کي چڪ هنيو آهي. ڀيڻسان ڪتي جو پُٽ ! آئون به ڪو نه ڇڏيندس.”
آئون هن زخمي جي ويجهو ويس چيومانس:
“ادا توکي چڪ هڻڻ واروڪتوٽوياٽا گاڏي ۾ ته ڪو نه هو...؟؟؟”
چيائين: “چريو آهين ڇا؟ ڪتا ٽوياٽا گاڏي ۾ هلندا آهن ڇا!؟”
وري چيومانس ته: “ادا اهو ڪتو ڪنهن موٽرسائيڪل تي سوار ته ڪو نه هو؟”
همراه ويتر بگڙي ويو. چيائين:
“چريو آهين ڇا صفا! اهو ڪتو موٽرسائيڪل ڪيئن هلائيندو، مون کي ڏاڙهيندڙ ڪتو پنڌ هو ۽ هاڻ آئون هن کي ڪو نه ڇڏيندس.”
ائين اسپتال ۾ مريضن جي رش وڌندي رهي. ڪمپائونڊر ۽ ڊاڪٽر پنهنجي ڊيوٽي ڪري وڃي چڪا هئا. هاڻ هڪ بي ايمان ۽ ڊيوٽي چور ڊاڪٽر ۽ ڪمپائونڊر جي ڊيوٽي آهي. هڪ ٻن سالن ۾ نظر ايندا آهن، انڪري هي شفٽ ائين ويندي مڙني مريضن کي ٽئي شفٽ جو انتظار ڪرڻو پوندو. ڇاڪاڻ ته ان ۾ ايماندار ڊاڪٽر ۽ ڪمپائونڊر جي ڊيوٽي آهي. مريض وڌندا ويا پر ڊاڪٽر ۽ ڪمپائونڊر ڪونه آيا. آخر سمورا مريض پنهنجي مائٽن سان ملي چوٻوس ڪرڻ لڳا، مون وارو آندل پوڙهو مريض اٿي گڙو ٿيو انهن سڀني جي ڪمانڊ ڪندي نعرا هڻڻ لڳو ته “ڊيوٽي چور ڪتي جو پٽ، ڊاڪٽر مرده باد، ڪتي جو پٽ ڊاڪٽر بدلي ڪريو” جلوس ۽ گوڙ وڌندو ويو. ايتري ۾ هڪ همراه اتي پهتو ته ان چيو ڊيوٽي چور ڊاڪٽر کي آئون ڏسي آيو آهيان جيڪو گهٽ ۾ گهٽ اڄ بلڪل ڪو نه ايندو ڇاڪاڻ ته اڄ اهو ڊاڪٽر هن تر جي مشهور ۽ اثر رسوخ رکندڙ وڏيري ڪرڙ ڪانڊيري سان گڏ باغ واري ميدان ۾ ڪتا ويڙهائي رهيو آهي.