مهان راڳي
ننڍڙي ڳوٺ ۾ ڳوٺ جي اديبن طرفان سنڌ جي مهان راڳي سان شام ملهائي ويئي. ڪافي مقررن راڳيءَ جي راڳ تي روشني وڌي ته “هي قومي هيرو آهي، هن جي قومي راڳ ئي هڪ مشعل راهه آهي. هن ڌرتي تي هن غريب ماڻهن لاءِ انقلاب برپا ڪيو آهي.” بس مقررن راڳي جي تعريف ۾ زمين ۽ آسمان هڪ ڪري ڇڏيو. آخر ۾ راڳي پنهنجا خيال پيش ڪيا. چيائين ته: “مون پنهنجو پاڻ کي قوم لاءِ وقف ڪري ڇڏيو آهي. قوم جو درد منهنجو درد آهي.”
پنهنجي واکاڻ ۾ پاڻ کي سنڌ جو هيرو ڪري ڇڏيائين ۽ ڪافي رات تائين راڳ ڳائيندو رهيو. رات گهڻي ٿي ويئي ڳوٺ وارن مهان راڳي کي ڳوٺ ۾ ئي رهائي ڇڏيو. صبح ساجهر ٿي ڌماڪو ٿيو. ميزبانن ڪرائي جي ڪار ڪرائي مهان راڳي کي ان ۾ ويهاري ڳوٺ کان ٻاهر ڪڍيو. ڪار واري کي چڱي رقم ڏئي چيائون ته: “همراهه کي شهر ۾ سندس گهر پُڄائي، ڇاڪاڻ ته رات هن ايترو ته شراب پيتو هيو جو هن کي خبر ئي نه رهي ڳوٺ جي نوجوان ڇوڪري سان زوري زنا ڪري وڌو هو. جيڪو هن جي مهانتا جو ڀرم رکندي هن سان ڪچهري ڪرڻ آيو هو.”