عظيم ليکڪ
هو سُٺو ليکاري هو. هن جا لکيل ليک آئون ڏاڍي شوق سان پڙهندو هوس. الفرض ته هو منهنجي پسند جو ليکڪ هو. هن جون لکڻيون معاشري جون عڪاسي ڪنديون هيون. هن جا لکيل ليک معاشري جي براين کي لپاٽون هڻندا رهندا هئا. هن جو لکڻ واري دنيا ۾ وڏو نالو هو. آئون به هميشه هن جي عظمت کي سلام ڪندو رهندو هيس. من ۾ ڏاڍو شوق هو ته هن سان ملاقات ڪريان. هڪ ڏينهن وقت ڪڍي هن سان ملڻ لاءِ هن جي آستاني تي پهتس. مونکي اتي پهچڻ ۾ ڪافي دير ٿي چڪي هئي، ڪافي رات ٿي چڪي هئي. اتي پهتس ته خبر پئي ته صاحب ! سمهي چڪو آهي. انڪري هاڻي صاحب ملي نه سگهندو. ان جي ملازمن کي پنهنجو تعارف ڪرايم ۽ ٻڌايومانس ته پري کان آيو آهيان، صرف اوهان جي صاحب جو ديدار ڪري، انجا هٿ چمي هليو ويندس. رڳو هڪ منٽ لاءِ صاحب کي سڏايو. ڇاڪاڻ ته آئون هن جو معقد آهيان، ڪافي بحث مباحثي کانپوءِ صاحب جا ملازم راضي ٿي ويا. ۽ مون کي اوطاق جي هڪ اهڙي ڪمري ۾ وٺي آيا جتي اهو عظيم دانشور شراب جي نشي ۾ اڌ ننگي حالت ۾ هڪ بازاري عورت سان گڏ مليو. نشو ايترو ته چڙهيل هيس جو مون ان مهل ئي واپسي ۾ پنهنجي عافيت سمجهي. منهنجي دل ۾ هن جي عظمت جو ٺهيل بُت ڀورا ڀورا ٿي ويو.