تيرگيءَ سان نڀاءِ چانڊوڪي
نيڻ راهن وڇاءِ چانڊوڪي
دل جي ڌرتيءَ تان سج لهي ويو آ
پنهنجا ڪرڻا وَساءِ چانڊوڪي
آءٌ تــــو لاءِ منتظـــر، تنهنجي
منهنجي اکڙين ۾ جاءِ چانڊوڪي
چنڊ چهرو لڪل ڪٿي ٿو ٺهي
زلف مُنهن تان هٽاءِ چانڊوڪي
ڌنڌلا خـــواب ســاڀيان ماڻِن
ٿورڙو مسڪراءِ چانڊوڪي
دل جو ويران شهر روشن ڪر
مون سان ناتو نڀاءِ چانڊوڪي
آس جي پُل پوي نه پرزا ٿي
آڏو بادل هٽــاءِ چانڊوڪي
ديپ جي روشني ته جھيڻي آ
ائين نه ڪنهن کي سَتاءِ چانڊوڪي