ڌرتـي مـنـهـنـجـي مــاءُ
غيرن جــي هي گھٽ، مــــاري وجھندئي اوچـــتو
ڌرتي منهنجي ماءُ، پاليا ڏک صدين کان
سڄر سـور مٿـــان، هـــاڻ نه سهندي سنڌڙي
ڏينهون ڏينهن اچن پيا، ڌوڪيندا لشڪر
مدد خان جا ڦر، ٿا حق جتائن سنڌ تي
مان ڌرتيءَ جو پٽ هان، ڌرتي منهنجي ماءُ
آهي پيار اٿاھ، اوتيان ڪيئن سٽن ۾
ڪاٿي آھ گلن ۾، جو مٽيءَ منجھ هڳاءُ
ڳليءَ ڳليءَ ۾ تنهنجي، سنڌڙي عجب ساءُ
پوءِ به گھرو گھــاءُ، پنهنجا ٿــا توکي ڏين
چوڏس چپ چپات، ماڻهو گونگا ٿي ويا
ڌرتي رُني رت ڦڙا، آهي سڄي رات
قاتــل جي هٿ ڪــات، هيسيل چهرا هر طرف
کهرا کاٻر آدمي، ڇوٿي لڳئي بڇان
اندر ئي اندر ۾، ويٺو آءٌ لڇان
ڪنهن کــان نيٺ پڇـان، رستو سونهن نگر جو