واءُ جي جھوٽي جيان گذري ويو
لڙڪُ دامن ۾ ڪٿي گم ٿي ويو
مرڪ تنهنجي آ ڪيو ايڏو اثر
دردُ دل مان ٿي دونهون اڏري ويو
تنهنجي ٻانهن مان جو نڪتو هي وجود
ريت جي ذرڙن جيان وکري ويو
هر گھڙي تنهنجي ئي آهيان ڌيان ۾
مونکان سڀ ڪجھ آپرين وسري ويو
گــّلَ چونڊيا پئي مون جيون باغ مان
خارُ دامن ۾ ڪٿان اٽڪي ويو
پيار جو هڪڙو ڏيئو دل ۾ رکيو
ڀوتُ نفرت جو ڀَڄي نڪري ويو