سج سانجھيءَ جو ويو لڙي جاني
چنڊ چوڏهينءَ جو پيو کِڙي جاني
مرڪ تنهنجي آ کنڊيڙي خوشبو
ڄڻ ڪوئي گل پيو ٽڙي جاني
پيار ٺاريو اندر اسانجي کي
جڳ سارو ويو سڙي جاني
تنهنجي هر ڳالھ لکَ جي آهي
تنهنجي آڏو مان ڄڻ ٻُـڙي جاني
نيٺ ٺهندو محبّتن جو تلاءُ
هر ڪوئي ڏي ڦڙي ڦڙي جاني
پوءِ دشمن نه کڻندو اَکِ ميري
جي ٿجي گڏ مِڙي سِڙي جاني