چپن جا پوپٽ اڏي رهيا هن، گلاب چهرو چمڻ گھرن ٿا
اوهانجا ڪاڪـُل ڪڪر ڪڪوريل، هي دل جون تارون ڇُهڻ گھرن ٿا
اوهانجي نيڻن جا پيارا جُگنو، اسان جي دل لئه ڏيئن سمان هن
ائين اجھائي ڇڏيو نه جانان، اڃا هي ڏيئا جلڻ گھرن ٿا
هي لفظ جيڪي وسن ٿا دل جي اداس ٿر تي ڪنهن وڏ ڦڙي جان
خدارا تن کي نه روڪجو، ڪجھ پيار جا گل ٽڙڻ گھرن ٿا
ڪٿي آسورج، ڪٿي آ چندر، ڪٿي ستارا، ڪٿي سمندر
جڏهن اوهان تي نظر ڄمي ٿي، نه نيڻ پو ڪجھ ڏسڻ گھرن ٿا
وجود پنهنجو ائين آ وکريل، جيئن زمين تي ڪي ريت ذرا
اوهانجي ٻانهن جا منتظر هن، ذرا ذرن سان ملڻ گھرن ٿا
بهار موسم لٿي بدن تي، جوان جذبا به رقص ڪن ٿا
هي چين جا جلترنگ دل ۾ گھڙي گھڙي پيا ڇڙڻ گھرن ٿا
هي سارا لمحا جيئن ڪي موتي، ٿاوقت مالها ۾ پوئجن پيا
هي سارا احساس دل جي اُجري نديءَ ۾ هر هر ترڻ گھرن ٿا
ها جلوى سارا ۽ روشنيون سڀ، جھڪيون جھڪيون ڪجھ لڳنٿيون شايد
اوهانجي زلفن جي ڇانوري ۾ هي چنڊ تارا لڪڻ گھرن ٿا