سـچــوءَ وارو ســچ
ساڙي دوئي دل جي اندر، ٻار عشق جو مچ
منصوريءَ جي موج ۾، ڪنڌ ڪپائڻ اچ
ڳـڀا ٿـيـنـدئـي ڳـــــچ، آکيئي ”اناالحق“ جـي
ڪيني ۽ ڪروڌ جي، ڪيرايو ديوار
دل جي ڌرتيءَ تي رڳو، ڪري حڪومت پيار
چــــاھ بنان بيڪـــار، جـڳ سمورو ڀانئيان
اندر تون اجار، ڪوري ڪَٽُ قلوب جي
لاھ لبادو لوڀ جو، ڪلفت ڀڃ ڪپار
الفي پائج عشق جي، ”اناالحق“ اُچار
دوئيءَ کي ڌڪار، وٺ سچوءَ جي واٽ تون
وٺ سچوءَ جي واٽ تون، ڪستا سڀئي ڀڃ
روشن راهون روح جون، سڌيون ورتيون وڃ
ڳالھ سچـــل جي مڃ، ڳولي لهندين پاڻ کي
مستيءَ ۾ سر مست ٿي، ٻوليو تو جو ٻول
سچل تنهنجي شاعري، اکر اکر انمول
ڪوڙ، ڪُپت، ڪيني کي، هنيئي هٿ ڪڙول
ڀـــري ڏنئي جھــول، عــالم کي الفت جــا