ڏک جيون جو باب سمجھان ٿو
۽ خوشيءَ کي سراب سمجھان ٿو
اڄ ملي دل کي آ خوشي جيڪا
سا الائي ڇو خواب سمجھان ٿو
تنهنجي وڇڙڻ جي هڪ گھڙي جاني
مان ڳرو ڪو عذاب سمجھان ٿو
ڪنهن ڏکويل جي گرم لڙڪن کي
پنهنجي اکڙين جو آب سمجھان ٿو
ڪين پُرجھي سگھيم زماني کي
فلسفي جو ڪتاب سمجھان ٿو
سنڌ خاطر جو رتُ وهيو آهي
تنهن کي مشڪ ۽ گلاب سمجھان ٿو