حُسن
حسن دوکو به آ دلبو به آ ۽ کٽڪو ڀي
حسن نيڻن ۾ لڪل ماڻڪيءَ جي اندر آ
ڪير گھرائي ڪَڇي هي وڏو سمندر آ
حسن ڪا مورتي ناهي، حسن ته مندر آ
حسن پونم به آ، سورج به آ ته پاڇو ڀي
حسن کي تيز تکي آبشار ۾ ڪو ڏسي
حسن کي عشق جي بي خود نهار ۾ ڏسي
حسن کي سرءُ ۾ جاچي، بهار ۾ ڪو ڏسي
حسن مکڙي به آ ۽ گل به آ ته ڪنڊو ڀي
حسن مومل جي محل جو ڪوئي طلسم آهي
حسن ليلا جي لبن جو ها تبسم آهي
حسن ٻيجل جي عجب ساز جو سرگم آهي
حسن جلوو به آ جادو به آ ۽ سپنو ڀي
حسن مارئيءَ جي ڪکن ساڻ محبت ۾ آ
يا ته سسئيءَ جي صدا ۾ ۽ مسافت ۾ آ
حسن نوريءَ جي نماڻائي ۽ نئڙت ۾ آ
حسن اتهاس جوجھومر به آ ته ٽِڪو ڀي
حسن کي ڏسِ سر بازار ڪنهن وڪيو آهي
حسن يوسف جي جبين جو ها قصيدو آهي
حسن ڄڻ شوقِ زليخان جو جنون ڪو آهي
حسن آ مصر جي بازار جو آئينو ڀي
حسن سوليءَ مٿان منصور جي مُک جي رونق
حسن مخدوم بلاول جي لهو جي آ مهڪ
حسن ۾ شاھ عنايت جي عزم جي آ جھلڪ
حسن سقراط جي هٿڙن ۾ زهر پيالو ڀي
حسن پُر ڪيف نگاهن جو ڀريل ساغر آ
حسن دل کي ٿو مُنڊي هي ته ڪوئي ساحر آ
حسن بس عشق جي آڳر تي اڏيندو گھر آ
حسن غمزو به آ رونشو به آ ۽ چرچو ڀي
حسن پارس آ، محبت سان ڇهي ڪو هيڪر
حسن کي دل جي نظر ساڻ ڏسي ڪو هيڪر
حسن جو جام ڀري ڳيت ڏئي ڪو هيڪر
حسن امرت ڀي آ انگو ڀي ۽ ڳوڙهو ڀي
حسن جا روپ هزارين ٿو ڏسان دنيا ۾
حسن کان دور نه ٿيان ساڻ هجان دنيا ۾
حسن جي ڪاڻ مران آءٌ جيان دنيا ۾
حسن آ زهر حلائل به ۽ هڪ تحفو ڀي
حسن شعلو به آ شبنم به آ ۽ نغمو ڀي
حسن دوکو به آ دلبو به آ ۽ کٽڪو ڀي