پيار آ چومکي ڏيئي وانگر
چئن اکرن ۾ روشني آهي
ايترو ڀي سماج سَنڍ نه آ
کوڙ چهرن ۾ روشني آهي
منهنجي اونداهي دل تي هڪڙي نظر
تنهنجي نيڻن ۾ روشني آهي
ڀل اداسيءَ ۾ تير ڀاسن پر
چنڊ ڪرڻن ۾ روشني آهي
نيٺ تارا تڪي ٿڪي پوندين
ريت ذرڙن ۾ روشني آهي
مرڪ تهنجيءَ ۾ جوت آ ايڏي
جيڏي بلبن ۾ روشني آهي
ٻاٽ دهشت جي هر ڳلي دانش
ڪاٿي شهرن ۾ روشني آهي