مـــــاٺ طــــوفان جي عـــلامت آ
۽ جـــنــون عشــق جــي ضــرورت آ
دل جي زخمن کي رفو، ڪير ڪندو
هي ته تنهنجي پرين عنايت آ
پنهنجي دامن کي بچائي رکجان
گُلَ سان خار جي رفاقت آ
خوابَ صحرا جو سفر ٿيندا وڃن
ڄڻ سرابن سان منهنجي چاهت آ
آئينه گر کان ڪو پڇي ته ڏسي
عڪس در عڪس تنهنجي صورت آ
ڀل زمانو سڄو سڏي ڪافر
تنهنجو جوڀن ئي منهنجي جنت آ
پنهنجي ديوانگيءَ کي ڇا چئجي
هي ته دانش جي دل جي دولت آ