اها رات
لڙڪ اکين منجھ لڪائي جاني
ڏني هيم جا ڳلن تي مِٺي نه ٿي وسري
اداس رات جي تارن جي روشني جھيڻي
غضب جي رات، تڙپ دل جي ۽ سا بيچيني
اندر جي ڪائنات جنهن ۾ ٽهڪ ۽ مرڪون
بهار رُتِ جا ڪي جھونڪا قرار جا نغما
الاجي ڪيڏيون اتي روشنيون ۽ رنگ مهه وِ رقص هئا
ڪيئن پل ۾ وکري ويا.
اڪير، پيار، جنون، بحر ِ بيڪران دل جو
الاجي ڪيئن سهيڙيو هيو مون ٻانهن ۾
سڪون ڪيترو مونکي مليو هيو جاني
نه ڄاڻ ڪيڏا پل پهر تنهنجي سوچن ۾
گذاريا مون هيا تڙپي وداع ڪري توکي.
اکين ۾ تو ته سوين حسرتون ۽ خواب رکيا
هزار منزلن جو موھ تو رکيو دل ۾
مگر مون پنهنجي محبّت جا سلاسل جاني
وجود تنهنجي سان ويڙهي ڇڏيا هئا تنهن پل
مگر تون روشني جي راھ جو مسافر هئين
زنجير پيار جا ٽوڙي به توکي وڃڻو هو
جو خوشبوئن جي سفر تنهنجي آجيان ٿي ڪئي
عجيب رات هئي
رات جيڪا نيڻن ۾
مون تنهنجي ياد جا جگنو سجائي ڪاٽي هئي.