تو بنان راھ ۾ ٿو رُلان هيکلو
ٿو مسلسل هوا جيان گھلان هيکلو
گڏ کِليا سين ته مکڙيون به ٽڙنديون رهيون
تو سوا ڪيئن هاڻي کِلان هيکلو
روشني جو شهر ڀي ٿو اوندھ لڳي
ڪائي منزل نه آپيو هَلان هيکلو
تون ته خوشين ۽ ٽهڪن جي ٻانهن ۾، مان
درد جي جھول ۾ ٿو پَلان هيکلو
چنڊ چوڏهينءَ جو تون آن پرين، مان سدا
سمنڊ جي موج وانگر ڇُلان هيکلو