تو ته مندر ۾ پڄايو ڏيئو
هي اندر ۾ ڪٿان آيو ڏيئو
تنهنجي يادن جو پنهنجي لڙڪن سان
نيٺ آخــر مــون وسايو ڏيئو
پنهنجي دل جي لهوءَ سان هو مس مس
پــيـــار جــو جـيـڪـو جـلايو ڏيئو
موتَ طوفان جو وري ويس ڍڪي
زنـــدگــيءَ جــو آ اجــھايو ڏيئو
چــوطـرف گــھـور انـڌيــرو آهي
قبر منهنجي تي جلايو ڏيئو
پيار جي روشني پکڙجڻ ڏيو
ڪٿ به ڪوئي نه وِسايو ڏيئو
دل جي گھر ۾ هو انڌيرو ڪيڏو
هاڻ مون آهي سجايو ڏيئو