الطاف شيخ ڪارنر

پھتا ات پانڌيئڙا

ھي ڪتاب مختلف مضمونن جو مجموعو آھي، جنھن ۾ گهڻائي حج سان لاڳاپيل مضمونن جي آھي تنھنڪري ھن  ڪتاب جو نالو ”پھتا ات پانڌيئڙا“ رکيو ويو آھي. ھن ڪتاب ۾ مختلف ماڻھن پاران حج سفر جون ڪھاڻيون، ھندستان جي ماڻھن جي حج جي سفر جون ڪھاڻيون، سمنڊ ۽ جھاز راني بابت دلچسپ مضمون، پورچوگالين جي سفر، اسپين جي عربي نالن وارا شھر، اسپين جي 7 صديون عربن حوالي ھجڻ جو مضمون، آمريڪي حاجين جا قصا، يورپي حاجي جو پنڌ سفر ڪري حج ڪرڻ، مڪي جو پاور پلانٽ، ھڪ غير مسلم انگريز جي حج جو قصو، صحرائي جھاز کان سامونڊي جھاز ۽ وري ھوائي جھاز ذريعي حج جي سفر جي ڪھاڻي سميت 44 مضمون شامل آھن.

  • 4.5/5.0
  • 24
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book پھتا ات پانڌيئڙا

سڙهه وارا جهاز هلائڻ لاءِ موسم جي ڄاڻ ضروري آهي

“ڪيپ آف گڊ هوپ” وارو سمنڊ ٽپي “هندي وڏي سمنڊ” ۾ داخل ٿيڻ جي واسڪو ڊا گاما کي جتي خوشي ٿي، اتي هن جون اهو ڏسي وايون بتال ٿي ويون ته هتي چوڌاري جيڪي جهاز ۽ ٻيڙيون پيون نظر اچن اهي سڀ عرب نموني جا آهن ۽ آفريڪا جي ڪناري وارن ملڪن تي عربن جو راڄ آهي. هر جهاز يا ٻيڙي تي جيڪي خلاصي يا ناکئا آهن اهي عربي، فارسي، هندي، مڪراني، ملباري، گجراتي، سنڌي ٻوليون پيا ڳالهائين ۽ گهڻائي مسلمانن جي آهي. خاص ڪري انهن حاڪمن جي جن جو آفريڪا جي اوڀر واري ڪناري جي بندرگاهن: موپوتو، ممباسا، زنجبار، ميلندي وغيره تي قبضو آهي. واسڪو ڊاگاما تي خوف طاري ضرور ٿيو جو مسلمانن عيسائين کي، خاص ڪري يورپين کي پنهنجو دشمن ٿي سمجهيو. بهرحال هنن ڏيهن تي چٺ يا لٺ ذريعي هن جو قبضو ڪرڻ ۽ ڦرلٽ ڪرڻ جو خواب ته ٿيو پوءِ جي ڳالهه، في الحال ٿورا گهڻا پير ڄمائڻ ۽ واپار جو ڊرامو ڪرڻ لاءِ ڪوشش ڪرڻ لڳو. هن ڪنهن کي به پنهنجي اصل حقيقت نٿي ٻڌائي ته هو عيسائي آهن. هو پاڻ کي مسلمان سڏائي موزمبق جي سلطان سان ملاقات ڪرڻ ۾ ڪامياب ٿيو، پر هو موزمبق واري علائقي ۾ 2 کان 29 مارچ تائين مس رهي سگهيو. هڪ ته واسڪو موزمبق جي سلطان کي جيڪي پنهنجي پورچوگالي بادشاهه “مئنيوئل اول” طرفان تحفا پيش ڪيا، اهي بيحد حقير ۽ سادا هئا. هي يورپي آفريڪا جي اولهه ڪناري وارن مقامي حاڪمن تي هريل هئا جيڪي ائين ئي غريب ۽ وائڙي قسم جا هئا جيڪي يورپين جي معمولي تحفن تي به هرکجي ويا ٿي. پر هن پاسي آفريڪا جي اوڀر پاسي عربن، عمانين، ايرانين جو قبضو هو ۽ اهي مال ملڪيت وارا هئا. سو موزمبق جو عرب سلطان به وائڙو ٿي ويو ته هي ڪهڙي قسم جا ٺڳ آهن جن جي بادشاهه هي ردي قسم جا تحفا موڪليا آهن. ٻي ڳالهه ته موزمبق جي ماڻهن کي هنن پورچوگالين جي چال چلن مان شڪ پئجي ويو ته هي مسلمان نه آهن جيڪي نه نماز ٿا پڙهن ۽ نه اسلامي ڪم اٿن. رڳو نالا اسلامي ٻڌائي رهيا آهن. “لارينس آف عربيا” به ڪوڙو مسلمان ٿي سعودي عرب ۾ پئي هليو پر هن ۾ ڪنهن جو شڪ نٿي ٿيو ته عيسائي آهي جو هن نماز روزن کان علاوه ٻولي به عربي ٿي ڳالهائي. پر پوءِ هڪ ٻار هن کي بيهي مُٽندو ڏسي “اِهو اِهو” ڪيو ۽ سڀني کي خبر پئجي وئي ته هي مسلمان ناهي. سو واسڪو ڊاگاما ۽ هن جي پورچوگالي خلاصين بابت سندن ڪجهه ڪمن ۽ ڳالهين مان مقامي ماڻهو شڪجي پيا ۽ پورچوگالي سمجهي ويا ته هاڻ ڀڄڻ کپي نه ته موچڙا کائينداسين. سو پنهنجن جهازن جا سڙهه کولي، لنگر کڻي وٺي اتر ڏي ڀڳا ۽ اچي ممباسا ۾ ساهه پٽيائون.
پڙهندڙ شايد اهو سوچي رهيا هجن ته واسڪو ڊاگاما کي جڏهن انڊيا وڃڻو هو جيڪا اوڀر طرف ٿي، پوءِ هو اتر طرف ڇو ويو؟ ان لاءِ هڪ دفعو وري لکندو هلان ته جيستائين ڪَل (انجڻ) وارا جهاز نه نڪتا هئا، جهاز سڙهن وارا هئا. يعني هوا جي زور تي هليا ٿي، ناکئي (نيويگيٽر) لاءِ فقط طرف معلوم ڪرڻ ضروري نه هو پر هوائن جو رخ ۽ موسم معلوم ڪرڻ به ضروري هئي. جيئن سنڌ جا ماڻهو سياري ۾ سريلنڪا ڏي روانا ٿيا ٿي. هنن کي خبر هئي ته ڪولمبو ديبل ۽ ٺٽي جي ڏکڻ ۾ آهي. سو هنن پنهنجا جهاز سياري جون هوائون لڳڻ تي هاڪاريا ٿي جو سياري ۾ انهن هوائن جو طرف اتر کان ڏکڻ ڏي هو ۽ اونهاري ۾ چوماسي (Monsoon) جون هوائون ڏکڻ کان اتر طرف لڳيون ٿي ته هو سريلنڪا ۽ هندستان جي ملبار ڪناري ۽ ڪڇ جي بندرگاهن کان سنڌ، ايران ۽ عربستان روانا ٿيا ٿي. سو واسڪو کي به اها ڄاڻ هئي ته انڊيا جو ملبار ڪنارو سامهون اوڀر طرف آهي ۽ هو اهو طرف پنهنجي قطب نما دٻي ۽ تارن ذريعي معلوم ڪري پهچي سگهيو ٿي، پر جهاز انجڻ وارا ته نه هئا جو هن جي مرضيءَ تي هلن. جهاز هوائن جي رخ موجب هليا ٿي ۽ انڊيا لاءِ اوڀر طرف وڃڻ بدران رستي تي هوائن جي رخ مطابق ڪٿي اوڀر جي ساڄي ته ڪٿي کاٻي لهوارو ٿي وڃڻو پوندو. هوائن جي انهن رخن ۽ وقتن (موسمن) کان هو اڻ واقف هو. ان ڪري هو آفريڪا ڪناري تان ڪو اهڙو سونهون ڳولي رهيو هو، جيڪو هڪ دفعو هن سان گڏ هوائن جي مطابقت سان هلي انڊيا پهچائي ۽ وري ڪهڙي موسم ۾ ڪهڙا رخ اختيار ڪري آفريڪا موٽڻ کپي اهو به ٻڌائي. ان سان گڏ واسڪو ڊاگاما اهو به چاهيو ٿي ته آفريڪا جي ڪناري تي ڪنهن علائقي تي قبضو ڪري پورچوگالين جي بيٺڪ ٺاهجي جيئن هنن کي اچڻ وڃڻ جي سهوليت رهي ۽ جتي هيڏانهن هوڏانهن کان ڦريل مال اسٽور ڪري بعد ۾ پورچوگال پهچائجي.
ممباسا جي ويجهو پهچي هنن پنهنجا قذاقي (ڦرلٽ) وارا ڌنڌا شروع ڪيا، جو هنن جو آندل مال کٽي ويو هو. ان ڪم لاءِ هنن عربن جي جهازن تي حملا ڪري ڪافي ڦر ڪئي. پڙهندڙ ان مان اندازو لڳائين ته ڇا هنن جي دليري ۽ داداگيري هئي جو پنهنجي ڏيهه کان ڏور ٻين جي ديس ۾ اڪيلا هوندي به ڦرلٽ ڪري رهيا هئا. پر اهو سڀ ڪجهه هٿيارن ڪري هو. هو بندوقن ۽ بارود ۾ عربن، ايرانين، انڊين کان اڳتي نڪتل هئا. موزمبق ۾ به جڏهن مقامي ماڻهن هنن کي ڀڄائڻ خاطر حملو ڪيو، ته هو بندوقن ذريعي پنهنجو بچاءُ ڪري ويا ۽ بندرگاهه ڇڏڻ مهل شهرين تي گولا باري ڪندا رهيا ۽ هاڻ ممباسا وٽ به بندوقن جي زور تي عربن جي جهازن جي خوب ڦر ڪري مال ٺاهيو ۽ عربن ۽ ايرانين جا جهاز بنا بندوقن ۽ توبچين (Cannons) جي هئا. هنن اهو سوچيو به نه هو ته ڪو اهڙو وقت به ايندو. هو ته صدين کان هن سمنڊ تي سڪون سان واپار ڪري رهيا هئا.