آيو ڪير اسان کان اڳ،
دڳ تي ڦيري ويو جو پڳ1.
ڪڙڪي دل تي روز ڪٿان،
سانجهيءَ ويلي سورن سڳ.
داڦوڙن سان ڌرتي چور،
خاڪي ورديون، اوٺا وڳ2.
ڪارو ڪڻڇو جان نه ڪڇي،
هينئڙا! تارن تي ئي تڳ.
تنهنجي سر جي سار ته پوءِ،
رت ۾ ٻڏندي ويئي رڳ رڳ.
هاءِ! اسان جي راهه نه روڪ،
هاءِ! پرين جي چنچل چڳ.
ڪير اسان جي لاءِ اچي،
تپندڙ سورج دکندڙ دڳ.
تار! اسان جي هار نه مڃ،
جک ٿو ماري جُوٺو جڳ.
_____
1.پير
2.ڪٽڪ، ولر