شاعر جو محبوبا ڏي خط
گلابي ڳهر مان ڳهريل نگاهون کڻي
مون کي اکين ئي اکين ۾ انعام نه ڏي
لوڪ تنهنجي ڇپر ڇينڀ مان معنيٰ ئي ٻي ڪا وٺي
ڊڄ زمانو توکي نوان الزام نه ڏي
تون جا اس ڇانوَ کان بي سڌ بي ڪل
الهڙ اٻوجهه بي سمجهه ٻار ڄڻ ٿي لڳين
مينهن کان اڳ ايندڙ آنڌيون لوڙهي نه وڃن
تون ته ڪچڙيءَ ڪنهن ٽالهيءَ جو ٽار ڄڻ ٿي لڳين
تنهنجا ڳاڙها ڳل ڏسڻ ۾ ايئن ٿا اچن
ڄڻ ته روهيڙي جي وڻ جون گلن سان جهنجهيل ٽاريون
انهن ڳاڙهن ڳلن تي حيا جي شفق چمڪ
ڄڻ ته ٿر جي واريءَ تي گاهن جون گلزاريون
هي جوڀن، هي مرڪون، هي سنيها سڀ ڪجهه
چنچل چلولي چري ڇا ڇا نه اٿئي
هلڻ هلڪڻ ناز انداز اکٽ
ڇا توکي چوان او ڇيڳري ڇا ڇا نه اٿئي
مون جهڙي سکڻي سڃي ٺلهي شاعر وٽ
تنهنجيءَ سونهن کي سانڍڻ جو سليقو ئي ڪٿ آ
تون ته موتي آن، جوهرين کي خبر تنهنجي
تو کي پرکڻ جو مون وٽ طريقو ئي ڪٿ آ
سو او ڇوڪري چري نه ٿيءُ
منهنجي اکرن جي ڳڻ1 ڳوت تي ويساهه نه ڪر
مان شاعرِ انقلاب هجان ته هجان
تون ڪنهن دوکي جي تخلص جي ذرا پرواهه نه ڪر
_____
1.ويچارڻ