شاعري

اڙي شهر جانان !

سنڌ جي محبوب شاعر حليم باغيءَ جي چونڊ شاعريءَ جو ڪتاب ”اڙي شهر جانان !“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. حليم باغيءَ بابت عبد الواحد آريسر لکيو آهي:
حليم باغي جي شاعري پڙهڻ ۽ ساڻس ملاقات کان پوءِ آئون باغيءَ جي شاعري ۽ سندس شخصيت جي جادو ۾ منڊجي ويس ۽ اهو جادو جو منڊ اڃا تائين منهنجي جيءُ ۽ جند ۾ جڪڙيو ويٺو آهي. باغي جي شخصيت ۾ مون کي هن جا جاندار ٽهڪ ڏاڍا وڻندا آهن، اهي ٽهڪ ڪڏهن سراهي ۾ شراب اوتجڻ جو پڙاڏو هوندا آهن ۽ ڪڏهن بهترين ڍولڪ نواز جي پڙاڏي مثل لڳندا آهن. ٽهڪ ئي ته زندگي جي علامت آهن. ٽهڪ ڪڏهن ڏياري جي ڏيئي جيان ٻرندا آهن، ڪڏهن مئخاني ۾ جام وانگر ٻُرندا آهن، ڪڏهن نفيس مهينديءَ رتن پيرن جي رقص جو استعارو بڻجي ويندا آهن ۽ ڪڏهن زندگي جي اها ڊوڙ ٿي پوندا آهن جنهن تي خالق ڪائنات خود فخر محسوس ڪندو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 13124
  • 3129
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حليم باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book اڙي شهر جانان !

منهنجي ٿر جو حال جي پڇندين

منهنجي ٿر جو حال جي پڇندين

منهنجي ٿر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو
ٻرندڙ بر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو.

اڪ1 اڃارا، ٻوهه2 اڃارا، مرگهه3 اڃارا نيڻ
ڳوڙهن ڳوڙهه اسان جون ڳالهيون سڏ اوسارا نيڻ
هونئن ته لڙڪ لکئي جا ليکا پر متوارا نيڻ
ڇپر ڇمر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو.

ڪرڪي ڪونج ته ڄڻ ته ڪريي4 ۾ ڪو ڪانءُ کتو
تاڙي جيئن تنواريو ڇرڪيو ڪوئي سور ستو
ڪڻڇي ڪنٺ ۾ پلٽي پيو آ دل جو درد ڌتو5
هاڻ زهر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو.

رڻ ۾ روهيڙي جيئن ڪوئي رت هاري ويراڳي
تو کي تَنهن جي ڪل ئي ڪهڙي، او وينگس! وڏ ڀاڳي
نکٽ نکٽ کي مون آ نهاريو، جوڳيسر6 جيئن جاڳي
پوئين پهر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو.

هونئن ته ڏک ڏڪار به آهي، پوءِ به پسي جا ٻيڙا7
تو کي ڪرڙ ڪڪوريا آڇين هيل ته آءُ پهيڙا8
گج جا ٽونئر گسن ۾ پٿريان، پٿريان چنريءَ ريڙا9
صبر ستر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو.

ساٺيڪي10 تي هيل سنجيندي11 منهنجيون اکڙيون ڀربيون
آواڙي12 جي اوٽ ۾ ويهي، تو سان ڳالهيون ڳرهبيون13
ويساکيءَ جي واريءَ ڀرجي، منهنجيون ديدون ڌربيون
سوچ سڄر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو.

ڏهريءَ ۾ ٽانڪار14 نه ٽهڪي، ڪونڀٽ15 لاسون ڪاريون
توکي اڪنڊي ڀورا بادل! ڄاڻ ته رنيون ڄاريون16
گھانگھيٽي17 ۾ گل نه اڇائين، موراڙيون18 ماٺاريون
ڏک ڏڪر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو.

مهريءَ19 تي مولهئي20 سان سوچي هڪڙو ڏجھندڙ21 ڏوٿي
ڪونج ڳچي جي هنسلي وڪڻي گھر جي ٻاريم جوتي
پٽڙي کي پيزار نه پيرين، ڌيءَ وٽ ناهي پوتي
سانگ سمر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو.

تون پاڻياري ڪهڙي تڙ جي، هيڏو پياسو آئون
کائر22 کارو ڏينهه واٽهڙو! هونڌ ڪريان هٿ ڇانئون23
ٻاٻيها به ٻريو سارڻ تي، ڪن پيا مينهن پڇائون
پاڪ پلر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو.

رحمت ريلا روحل ستگر24، پلٽيو پاڻي پوئين
ڪيچ ڪِراڙن25 ڪنڌ ڀڄي پيا، راڄ مهاڄڻ26 روئين
ڏندڻيا27 ڏيهه ڏڪاريا مارو مُرڪيو مينڍا ڌوئين
آهه اثر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو.

لوئيءَ جا لڄپال محمد صه مدني صه28 ماڙ مڃيندين
ڇلرن جيئن ڇڳيرا29 ڇٽ ور، منهنجا مرض ڪٽيندين
سام30 پئي کي سيد سهڻا صه، پنهنجو سڱ سڏيندين
هُل حشر جو حال جي پڇندين، روئي پوندو.

_____
(1.2.)ٿر جا ٻوٽا
3.هرڻ
4.ڪليجي ۾
5.بي خبر، مدهوش
6.جوڳي
7.پسيءَ جا گل
8.مسافر
9.ليڙون
10.سٺ پرهن وارو کوهه
11.پاڻي ڀريندي
12.پاڻي ڀرڻ جو حوض
13.اوريون
(14.15.16.17.)ٿر جا ٻوٽا آهن
18.ڀلو اٺ
19.وڏي پڳ سان، وڏي پٽڪي سان
20.ڏک ۾ ڪڙهندڙ
21.ٿر جو هڪ طبعي ڀاڱو
22.چاڪر ڪرڻ
23.سچو مرشد
24.بددعات
25.وياج خور
26.واڻين جي هڪ ذات
27.ڏندڻ پئجي ويا
28.مدد
29.تاجدار
30.پناهه هيٺ آيل