اڙي شهرِ جانان!
اڙي شهرِ جانان1، ڪي تو کي سنڀارون2،
ته شاعر جون گذريون، هتي پنج بهارون.
هي جوڌن جي سينن جا فراخ3 رستا،
هي يوڪلپٽس جيون نه کٽندڙ قطارون،
هي تنهنجي گلين ۾، اسان جا حوالا،
هي تنهنجي پٽن تي اسان جون پچارون.
هتي ٻن دلين جي به ڌڙڪن هئي گونجي،
هيون جل پريءَ ڪنهن جھڪايون نهارون.
اڃان ڪجھه نه بدليو آهي اڙي دل!
تصور ۾ اڀرن ٿيون ساڳيون پڪارون .
هي وک وک تي منهنجي پياريءَ جا پاڇا
۽ دڳ دڳ تي آنچل سندس جون اُڏارون
اٿلندڙ اکين ۾ ڪنهن چاهت جي پوڄا
۽ پنبڻين ۾ اٽڪيل ڪي سجدا سپارون4.
۽ هن جي هلڻ ۾ هئي سارنگ جي رم جھم
کلڻ ۾ ته ميران جي سرندي جيون تارون
ڇڙيون ۽ اسان کي ڪري ويون ويراڳي
”او بلما5! ڪنهيا6! ڪي اٻلا7 جيون سارون“
اڃان ڀي ته ساڳي ئي آ فارميسي
سپر هاءِ وي لڳ هو پيليون ديوارون
صبح پهريان ڪرڻا جھٽي سنڌالاجي
هوائن ۾ مهڪن گلابن جيون ڏارون
اُتر واءُ آڻي ٿو گينڊي تي جوڀن
ڪري ماڪ ڏاڙهون پنن تي پسارون
چڪائي وجھن چاڪ ٿا سارا مارڳ
وري ڪنهن لنگهه تان سڏن هن جيون سارون
نه مٽجي سگھيون سي ته دل جي پٽيءَ تان
ڪنهن شرميليءَ وينگس جون چُڪندڙ نهارون
نه ڀلجي سگهيس هن جي گونگي ڪلپنا
نه وسري سگھيس هن جيءَ اک جون الارون
تصور ۾ اڀري اچن ٿا سي ڏينهڙا
جڏهن هن جي چوٽيءَ مان ڦٽيون ٻه ڌارون
نه اُڪليل محبت جا رنگين جذبا
نه سليل تنهن چاهت جون ڳجهيون ميارون
اڃان ڀي ته هردو اسان جو ڇِلن ٿيون
نه پوري ٿيل پيار جون سي پچارون
”سو اڙي شهر دلدار، تنهنجي دڳن تي
ڪا سفيد ڪپڙن سان ايندي ته هوندي.“
۽ هوءَ اپسرائن جي ٽولي جي راڻي
ڏسي تو کي اداس ٿيندي ته هوندي.
_____
1.محبوب، جان جهڙو عزيز
2.يادگيريون
3.ويڪرا، ڪشاده
4.سپر دکيون
5.هي سٽ ميران ٻائيءَ جي شاعري تان کنيل آهي
6.ڪانڌ، ور
7.بيواه عورت