ڀلي مسڪرايو ڀلي مسڪرايو
ڀلي مسڪرايو، ڀلي مسڪرايو، اهو مسڪرائڻ مهانگو ٿي پوندو .
اسان جي لهوءَ ۾ تريون هيئن ٽُٻائي، هي مينڌي لڳائڻ مهانگو ٿي پوندو .
او سنگين وارا ! او بندوق وارا ! اجھا هيءَ ڇاتي هڻي ڇڏ هڻي ڇڏ !
هڻڻ کان به اڳ ۾ اهو ڀي ٻُڌي ڇڏ! ته آهو تون پنهنجي سريءَ تان کڻي ڇڏ
دراوڙ جي لوئيءَ سان هي هٿ چراندون ۽ ماڻهن جي لاشن تي هي ڏند ٽيڙون
هي ٻيڙين ڪڙين ۾ ڪي ڪڙهندڙ جوانيون ۽ ساڻن پُٺڙن تي ڦٽڪن جون ڇيڙون
هي جھنگل جو قانون بربادين جا ، کڻي نت نوان آه آيو فسانه
هي ماڻهوءَ جي حرمت تي وحشت جا حملا، هي ڪوڙا هي ڪورٽ اهي تازيانا
وهايو ڀلي رت, جو ماڻهوءَ جي رت ساڻ هي پڪنڪ ملهائڻ مهانگو ٿي پوندو
ڀلي مسڪرايو، ڀلي مسڪرايو، اهو مسڪرائڻ مهانگو ٿي پوندو .
تون جن جي پگهر مان پنوڙي مان رڇ1 ٿين، سڃاتئي نه تن کي ٿڪون ٿئي ٿئي زمانا
تون جن جي چپن جي ڇهاءَ سان ڪليءَ، مان ڦٽي ڦول ٿيو آن اڙي بي نشانا
تون موهن جي دڙي جي گوالي جي وينا سان نيري گگن تي ملهاري جو بادل
اڙي وقت پاري نگر جي ڪنواريءَ ڪنهن پدمڻي جي آن پيرن جي پايل
تون سر تي ڪو روجهن اڃارن جو اگهٽ2، تون پدمات3 جي ڪنهن پدم جو ذرو آن
ايئن قد ڪڇائي پڄي تون نه سگهندين، اسان سان اچائڻ مهانگو ٿي پوندو
ڀلي مسڪرايو، ڀلي مسڪرايو، اهو مسڪرائڻ مهانگو ٿي پوندو .
هي بدبخت ماڻهن جيون برباد شامون ڪنهن دونهين جي بادل جيان اُڀ تي ترنديون
۽ نيڻن جي رڻ پٽ ۾ پيا ڦوڳ ڦٽندا، ٿرن جون هي ڳاڱيون اڃاريون نه مرنديون
هي قيدن بندن جون ڪڙيون سوڪ راتيون، ۽ چنڊ جيءَ چٽائي کان محروم کوليون
هي ٻيڙين جي ڇن ڇن انڌارن جا نوحا وري خون ڳاڙهي سان جهلندڙ هي جهوليون
ڪنهن باغيءَ جي ڀينر جي چوليءَ جا چيرا، نه ٿاڻن تي ٽٽندا نه چؤنڪن تي اڏندا
اسان جي سرين تي الاريل هي خنجر، هٿن ۾ ئي سڪندا نه ڪي رت ۾ ٻڏندا
_____________________________________________ مٽائڻ مهانگو ٿي پوندو
ڀلي مسڪرايو، ڀلي مسڪرايو، اهو مسڪرائڻ مهانگو ٿي پوندو .
1.ٿانو، برتن
2.ڳاهٽ
3.روحل واءِ جي ڀرسان ڦٽل شهر جو نالو