بند وسڪيءَ جي بوتل جيان ڇوڪري
بند وسڪيءَ جي بوتل جيان ڇوڪري
هوءَ نشن جيئن لهي ٿي حواسن مٿان
ڇانئجي ٿي وڃي ڄڻ وسواسن مٿان
ڄامشوري جي مڌمست شامن هٿان
ڪنهن نه پيتو آ، ڪنهن ناهي ورتائيو1
ها، جتي ٿي سفيدن تي شبنم ڪري
هير ڏاڙهونءَ جي ٻوٽي تي ٿڌڙا ڪڍي
ڪَن ۾ رابيل کي ڪجهه ٻُڌائي ته ٿي
هوءَ پريشان پريشان پرهه جي هوا
يار جي چڳ کي ٿورو اڏائي ته ٿي
هن هوا جي سڄين چلولاين هٿان
ڪيترا کيپ نيڻن ۾ سهڪن پيا
ڪيترا خواب نيڻن ۾ ڀٽڪن پيا
ڄامشوري جي چنچل ڪلين جي سڏيو
پاڻ نڪري پياسين ٻه پهري ۾ ئي
تنهنجي چوٽي جي سڀني وراڪن پٺيان
تنهنجي چهري جي صبحن جي لالي چمڻ
ڪو اڙانگي سفر کان نه گهٻرائيو
جنهن به پيتو هتي جنهن به ورتائيو
ها، اوهان جي جوانيءَ جي نيارپ ڏسي
بند مکڙي جان، چپ جي ڪنوارپ ڏسي
ڪير ناهي ڀليو، ڪير ناهي ڌتو
ها، هتي ڪير آ جنهن کي منهنجي مٺي!
تنهنجين ارڏين ادائن نه ڀنڀلائيو
ڊيل جيئن پير سوري ۽ توري رکڻ
ڀڻڪندي ڪجهه چوڻ، مشڪندي ڪجهه ڏسڻ
ڪير ڪافر آ جو تو نه تڙپائيو
ڄامشوري جي ڪوئل تون آن ڇوڪري
بند وسڪيءَ جي بوتل تون آن ڇوڪري.
_____
1.واپرايو، استعمال ڪيو