ڄام شوري جو پٿر
سنڌ ورسٽيءَ مان جنهن جو گذر ٿيو وڃي
ڄام شوري جوڄڻ سوپٿر ٿيو وڃي
ها! هتان جا سفيدا ٿا گھايو وڃن
ها! هتان موتئي جون ڪليون ڀي کڻو
هڪڙو گل مهر سندس چوٽلي ۾ هڻو
هوءِ، ڪيڏي نه سهڻي اٿس سوڀيا
هوءِ جا پنهنجي خوابن جي آ ساڀيا
هوءَ اسان کي ڏسڻ ڏيو شرم ٻوٽڙي
جيڪا هٿ ڇا نظر سان ٺريو ٿي وڃي
ڇا، چئون دل سان هوءِ ڪجهه ڪريو ٿي وڃي
ڏينهن ڏٺي جا لٽيندڙ هٿيارن سان بلڪل
اسان ڀي ٻڌا هن وڏا ڌاڙيوال
مگر هوءَ ڌاڙا هڻي ٿي دلين تي
جو نظرن ئي نظرن ۾ ڌاڙا هڻي ٿي
ملي ٿو نه سڳ
هو جا مرڪڻي موهڻي ڇوڪري
سا وڏن وينٽريڪلس ۽ آرڪيلس وچ مان
سڌا سائينس وينوسس تي هٿ ٿي وجھي
مروڙي ڇڏي ٿي والو هرٽ(Valve Heart ) جا
هوءَ جا هر روز هڪڙي نئين ڍنگ سان
دلين جا در ٻيڪڙيل ٿي اکوڙيو ڇڏي
ڏاڍن ڏاڍن جا ڇڪا ڇڏايو ڇڏي
هن کي ڀيٽيون ته ڀيٽيون ڪنهن سان ڀلا ڀيٽيون
جي ٿا ڀيٽيون خدا سان ڪفر ٿيو وڃي
سنڌ ورسٽي مان جنهن جو گذر ٿيو وڃي
ڄامشوري جو سو ڄڻ پٿر ٿيو وڃي.